Monday 6 February 2012

นิยาย Yuri 2


ไม่ได้ขยันอะไรหรอกค่ะที่เขียนบล๊อกติดกัน 2 วัน แต่เป็นเพราะรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตประจำวัน จึงคิดปล่อยวางปล่อยมือ เพราะมันเหนื่อย แต่พอขึ้นสเตตัส facebook แล้วเพื่อนเข้ามาถามว่าเป็นอะไรไม่ต้องเยอะแยะ มันทำให้น้ำตามันเอ่อออกมาจากตาได้เหมือนกันนะคะ 


ความจริงเป็นคนที่อ่อนแอมาก ถึงภายนอกจะดูถึกและปากดีตลอดเวลา แต่เวลาอ่านนิยายหรือดูหนังซึ้งๆนี่ น้ำตามันชอบเล็ดรอดออกมา แต่เราก็มีวิธีกลบเกลื่อนไม่ให้คนอื่นรู้ค่ะ


ไหนๆก็ไม่มีอารมณ์ทำอย่างอื่นเลยมาเขียนบล๊อกซะเลย พูดถึงนิยายยูริ เรื่องที่ชอบมากแบบว่าอ่านซ้ำๆได้อีกเรื่องคือ เรื่อง



ใต้เงารัก ของ สีดำ


เรื่องนี้เป็นเรื่องของ พยาบาลกับคุณหมอค่ะ ดำเนินเรื่องไปอย่างง่ายๆพร้อมลุ้นว่าเมื่อไหร่ คุณพยาบาลแตงจะเปิดใจยอมรับความรักจาก คุณหมอมาดนิ่งอย่างคุณหมอภาเสียที เพื่อที่เธอจะก้าวพ้นออกมาจากเงาของรักครั้งก่อนที่เธอไม่มีโอกาสแม้จะบอกความรู้สึกของเธอต่ออดีตที่ยังครอบครองจิตใจของเธอ

เราชอบมากเรื่องนี้เป็นแม่แง่แม่งอนที่น่ารัก (จะใช้พ่อแง่แม่งอนได้อย่างไร ในเมื่อตัวเอกเป็นเพศหญิงทั้งคู่) ถึงออกจะเป็นหมอภา คอยยั่วคุณแตงตลอดเวลา แต่อ่านไปยิ้มไปค่ะ เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายอีกแล้วนะคะ ชอบค่ะ เพราะเรื่องนี้ทำให้ต้องไปหาอีกหลายๆเรื่องของ คุณสีดำ มาอ่าน ยังไงไว้จะแนะนำอีกนะคะ

ปล.เราไม่ชอบปกรายการ์ตูนหรือรุปคนแบบนี้เลยค่ะไม่รู้ทำไม ชอบแบบแนวที่ สนพ.สะพาน ทำออกมาชุดหลังๆมากกว่า แต่ปกอย่างนี้ สนพ.come on ชอบทำออกมานะคะ เราว่าปกเรียบๆมันดูคลาสสิคมากกว่ามั้งคะ หรืออาจจะเป็นเพราะนิยายที่อ่านประจำและซื้อเก็บ ไม่ว่าของกิ่งฉัตร หรือ ปิยะพร ศักดิ์เกษม ไม่เคยมีรูปคน/การ์ตูนคน แต่เราอ่านการ์ตูนตาหวานญี่ปุ่นนะคะ รุ่นแม่สาวทอร์นาโดนะค่ะ ใครรู้จักคุยกันได้นะคะ

นิยายเรื่องนี้เรานึกถึงเพลงนี้ค่ะ




4 comments:

  1. เห็นด้วยกับเรื่องปกค่ะ หวานแหววจัง
    เรื่องอื่น ๆ ของคุณสีดำก็สนุกนะคะ

    ReplyDelete
    Replies
    1. เรื่องอื่นของ "สีดำ" ที่ได้อ่านคือ เพราะหัวใจเราผูกกัน ค่ะ ชอบอีกเหมือนกัน ชอบความใจแข็งอันอ่อนไหวของ ภาดา กับใจอันมั่นคงของ เอ๋ย ค่ะ

      Delete
  2. คุณสีดำเธอเขียนหลายเรื่องมาก และรู้สึกว่าจะได้ตีพิมพ์เกือบทุกเรื่อง
    เรื่องนี้ยังไม่เคยอ่าน (ไม่รู้พลาดไปได้ไง น่าจะงบช่วงนั้นหมด อิอิ)
    จะลองไปหาอ่านดูค่ะ

    ReplyDelete
  3. ย่องมาดูคะ แหะแหะ

    คุณเป็นเหมือนเรานะ. ภายนอกก็ดูเข้มแข็ง
    แต่จะมีใครรู้ว่าเราก็แอบร้องไห้เหมือนกัน.
    ไม่ได้ร้องฟูมฟาย. แต่ร้องแบบน้ำตาจากการที่กลั้นไว้ไม่อยู่

    กับปัญหาบางเรื่อง เราไม่ได้ต้องการให้ใครมามาช่วย. เพราะเราต้องเป็นคนจัดการมันเอง

    แต่บางครั้งแค่คำถามว่า มีอะไรไม่สบายใจ. , เป็นอะไรหรือเปล่า.
    แค่คำง่ายๆพวกนี้ แค่รู้ว่ายังใส่ใจ. ก็เหมือนทำให้น้ำตาที่ปริ่มๆ ของเรานั้นหายไปได้เลย

    ReplyDelete