เด็กสาวผู้ร่วงหล่น โดย ข้าพเจ้า

สวัสดีสักวันในสัปดาห์ค่ะ ที่ต้องขึ้นอย่างนี้เพราะเราพิมพ์บล็อกนี้ไว้ก่อน ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไร จะอัพเมื่อใด เคยคิดจะอัพวันวาเลนไทน์เป็นความรักแบบขมๆให้ได้อ่านกันแต่ไม่ทันก็เลยเอ้อระเหยลอยชายมาเรื่อย จนคิดว่าถ้าไม่เริ่มอาจจะไม่ได้เขียนแน่ๆ เราอยากแนะนำนิยายเรื่องนี้เพราะเป็นนิยายยูริ เลส หญิงรักหญิง ที่เป็น rare item หาได้ยากไม่ดาษดื่นแบบที่หาอ่านได้ตามบอร์ดอย่าง comeon เรียกว่าเป็นนิยายที่วัยเลข ๒ น่าจะเข้าใจและซึมซับไปกับนิยายได้ไม่ยาก อีกอย่างเราไปแนะนำให้หลายคนอ่าน หลายคนนี่นับมือเดียวก็ครบนะคะ ฮาฮา เรารู้จักคนที่อ่านนิยายยูริไม่กี่คนหรอกค่ะ แถมไม่มีวัยรุ่นเลยสักคนจึงไม่สามารถการันตีได้ว่า เด็กๆจะชอบ

น่าจะเป็นเพราะทาง สนพ.สะพาน บอกว่านิยายเรื่องนี้ไปยุให้คุณ ข้าพเจ้า เขียน เพราะดูหนังเรื่อง Truth About Jane แล้วชอบ หนังเรื่องนี้เราจำได้ว่าเราซื้อมากจากร้านลูกแมว ที่ MBK รู้จักกันไหม สมัยก่อนใครจะดูหนังนอกกระแสต้องไปที่นี่ เลือกหนังจากแฟ้มเขียนรหัสจ่ายเงิน หนังจะค่อยไปไรท์ส่งตามมา ร้านใหญ่มากแถมจัดว่าขายแพง ตอนนี้ร้านเจ๊งไปตามกาลเวลาเพราะคนมีอินเตอร์เนตหาโหลดเองได้ไม่ยากอะไร ร้านนี้ทำให้เราได้ดูหนังเลสเก่าๆเยอะมาก ทั้ง Better Than Chocolate, Amour de Femme, Fucking Åmål ฯลฯ แม้แต่หนังฝรั่งเศสดีๆเราก็ได้มาจากที่นี่ ส่วนเนื้อเรื่องของ Truth About Jane เราจำได้ไหมบอกเลยว่าจำรายละเอียดไม่ได้ จะไปหามาดูเพราะแผ่นก็น่าจะอยู่ในลิ้นชักไหนสักลิ้นชักก็ขี้เกียจแถมแผ่นก็ไม่น่าจะดูได้แล้วด้วยซ้ำ เราแค่จำได้ว่า Jane ค้นพบและยอมรับตัวเองว่าชอบผู้หญิงด้วยกัน แต่แม่เธอรับไม่ได้มาก อาจจะนึกไปถึง South of Nowhere ที่ตอนแรกแม่ Spencer รับไม่ได้ว่าลูกสาวชอบผู้หญิง แต่เมื่ออ่านจบความรู้สึกคือ.....

นิยายเรื่องนี้จัดว่าเป็นนิยายเพื่อชีวิต ชาวซ้ายจัดออกมาเขียนนิยายเพื่อก่นด่าสังคม เหมือนอย่างที่ บ.ก. สำนักพิมพ์พูดนิดๆนะคะสำหรับเรา บอกไว้ก่อนว่าเราชอบนิยายเรื่องนี้มากทีเดียว ทั้งภาษาและวิธีการเล่าเรื่อง ต้นเรื่องเปิดมาได้หม่นอ่านแล้วคิดว่า พบพร คือผู้ตื่นรู้ก้าวข้ามจากปัญหาที่ตัวเองประสบมาจึงมาช่วยเหลืออ้อน แต่พออ่านไปกลายเป็นว่าเธอนั้นมีปัญหามากกว่าอ้อนเสียอีก พบพรเป็นผู้หญิงที่โทษครอบครัว โทษสังคม แต่ลืมว่าปัญหาอยู่ที่ตัวเองนี่แหละ จริงอยู่เมื่อสมัยเด็กแม่กับพ่อทำให้เธอมีปัญหาด้วยวิธีการเลี้ยงลูกแบบโบราณ แต่เมื่อเธอหลุดพ้นมาพร้อมความช่วยเหลือจากน้ากีรติและรติมา เธอก็ไม่คิดทำอะไรให้ดีขึ้นเท่าไรยังจมกับความทุกข์ โรคซึมเศร้าอาจจะเป็นเพราะสารเคมีในสมอง แต่เมื่อเป็นแล้วคนต้องอยากหายและพยายามทำให้ตัวเองดีขึ้นด้วย เรื่องนี้ตัวละครที่เราชอบที่สุดคือ รติมา เธอเกิดมาเราว่าน่าสงสารกว่า พบพรเยอะเลยแต่เธอเลือกที่จะใช้ชีวิตไม่จมอยู่กับความบัดซบของครอบครัว รู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหาง ถ้าเด็กวัยค้นหาตัวเองได้อ่านนิยายเรื่องนี้เราก็ได้แต่หวังว่าจะโตไปใช้ชีวิตแบบ รติมากันเยอะๆนะคะ ชีวิตวัยเด็กมันไม่ได้สวยงามกันทุกคนหรอก แต่ถ้าคุณยังต้องพึ่งครอบครัวหรือคนที่เลี้ยงดูอยู่ก็รอจนถึงวันที่คุณจะหาเลี้ยงตัวเองออกมาใช้ชีวิตอย่างที่คุณต้องการค่ะ

อ่านนิยายเพื่อให้รู้และให้ได้คิดค่ะ โตมาเป็นคนที่ดีอย่ามัวแต่โทษสังคม อยากให้สังคมเป็นแบบไหนจงทำให้ตัวเองเป็นแบบนั้นและสั่งสอนลูกหลานอย่างที่เราอยากให้เป็นค่ะ เราคงไปเปลี่ยนให้เป็นโลกที่เราต้องการไม่ได้ภายในช่วงอายุแต่มันต้องดีขึ้นค่ะ แม้จะไม่ทั้งหมดแค่รอบตัวก็ยังดี

อยากได้นิยาย coming out of age สำหรับวัยทีนดีๆ ของไทยที่ใกล้เคียงนี่น่าจะเป็น Girlfriend ของ ปณ.วิริยะ แต่เรายังไม่ชอบการใช้ภาษาเขา (เราไม่ชอบแต่คนอื่นชอบนะคะ) หรือจะเป็น US ของเจ้าปลาน้อย ก็ออกแนวใสๆกลิ่นเกาหลีไป

จบไปง่ายๆอย่างนี้แหละค่ะ มีวันอาทิตย์ที่สดใสนะคะ ใครอยากอ่านอะไรเบาๆแนะนำ Sweet Island ของ บินละเว ค่ะ