อย่าโกรธฉันเลยแม่คุณ โดย คิลิน

อย่าโกรธฉันเลยแม่คุณ โดย คิลิน

นิยายเรื่องล่าสุดของนักเขียนนิยายยูริที่ฮอตที่สุดแห่งยุค เวอร์ไปไหม หุหุ เอาเป็นว่านิยายเรื่องล่าสุดที่เราซื้อละกัน ใครเป็นแฟนนิยายแนวนี้ความเห็นส่วนตัวคือไม่น่าพลาดนะคะ อาจจะไม่ใช่แนวที่คุณคิลินเคยเขียน ก็นะ ๓ เล่มก่อนหน้าเป็นเรื่องของ แพร นิกกี้ ทราย เชีย วนกันอยู่แค่สาวๆกลุ่มนี้จะให้เล่ม ๔ ถ้ายังวนอยู่กับกลุ่มนี้ก็จะเป็นการทำร้ายนักเขียนไป ถ้าเราเป็นนักเขียนจะถามว่าคุณคนอ่านคะไม่คิดจะอ่านนิยายใหม่ๆบ้างหรือ? คนเขียนเบื่อจะเขียนแล้ว (นี่เราเขียนเองนะ คิลิน ไม่ได้พูด เดี๋ยวจะเข้าใจผิด)

เรื่องนี้เป็นแนวย้อนยุคไปประมาณยุค ๑๙๕๐ (เราเดาเองนะ) จะเรียกว่าเป็นเรื่องของความรักและแผ่นดินก็ได้ ความเสียสละที่ต้องเลือกแผ่นดินที่ให้กำเนิดก่อนนึกถึงความรักส่วนตัว ถ้าพูดอย่างนี้จะทำให้คนไม่ชอบแนวนี้ไม่อ่านไหมนะ แต่ความรักแบบมีภาระแบบนี้ก็สนุกได้จริงๆนะ ลองคิดดูเหมือนตอนอ่าน “ในฝัน” ไม่ก็ “เสราดารัล” บ้านเมืองชื่อไม่คุ้นอ่านยากจำยาก แต่ความรักของตัวเอก ความสนุกของนิยายก็ทำให้นักอ่านติดกันงอมแงม “อย่าโกรธฉันเลยแม่คุณ” ก็เช่นกัน แล้วถ้าอ่านตอนต้นคิดว่ายังไม่ค่อยเข้าใจขอย้ำว่าอ่านไปเรื่อยๆแล้วจะสนุกขึ้นมาก อรรถรสความสนุกจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกเราอ่านแค่ที่มีให้ลองอ่านใน MEB ถ้าไม่ใช่แฟนนิยายกันมาก่อน อาจจะไม่กดซื้อก็ได้ แต่พออ่านไปเรื่อยเฮ้ย สนุก ย้อนยุค เจ้าๆ บ้านเมือง ก็สนุกได้นะ (เหมือนว่าตอนแรกทาง สนพ.จะลงให้อ่านประมาณ ๗๐ หน้า ตอนนี้เป็น ๑๐๐ หน้า เราว่ามันเริ่มสนุกแล้ว) ต่อไปเป็นช่วงที่จะเผยเนื้อเรื่องแล้วนะคะใครยังอ่านไม่จบก็กดปิดไปได้เลย

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

< 

สิ่งที่เราชอบที่สุดของนิยาย ตัวละคร จันทรา เป็นคนรักเก่าที่โผล่ออกมาสร้างสีสัน ความน่าสนใจให้กับนิยาย ทำให้เรื่องนี้กลมกล่อมมากขึ้น จันทราแสดงให้เห็นถึงความรักแบบไม่เห็นแก่ตัว นึกถึงแผ่นดินของตนเองมากกว่าความรักของเธอกับสราญวลี แถมยังมีความเป็นห่วงคนรักเก่า แต่ความคิดนี้เปลี่ยนไปเมื่อคำถามจาก บีลัน ที่ถาม จันทรา ท้ายเล่ม ฮาฮาฮา ว่าจริงๆแล้วจันทราห่วงสราญวลี หรือ แค่รู้สึกผิด

เราชอบที่คิลินเขียนเรื่องอิงการเมืองในโลกสมมุติแห่งนั้น มันอิงการเมืองแบบทำให้เรานึกถึงการเมืองของไทยในยุค ๑๐ กว่าปีที่ผ่านมา ว่าไทยนั้นมีคนอย่างพุฒิภัทรมากมายเหลือเกิน พวกมักใหญ่ใฝ่สูงอยากเป็นอะไรที่มากกว่าความสามารถ เป็นคนตลบตะแลง คิดว่าตัวเองฉลาดมาก จริงๆก็โง่เพียงแต่ปากดีมีเงินใช้เส้นสาย ท้ายสุดคนแบบนี้มันจะไม่ตายดี

จะผิดไหมที่จะจบบล็อกโดยไม่กล่าวถึงตัวเอกทั้ง ๒ อย่าง บีลัน กับ สราญวลี หลายๆคนน่าจะชอบตัวเอกเราเลยเอามุมมองของคนชอบตัวรองมาแบ่งปันบ้างละกันเนอะ

ไหนๆนิยายเรื่องนี้มีเพลงประกอบหลายเพลงแต่เป็นเพลงไทยเราขอคิดว่าถ้าเราอ่านนิยายเราจะฟังเพลงของ Caro Emerald ไปด้วย

“That I belong to you

That endless nights so far away are gone, and you

Could never love another.

And I love you too

I see it up above and now I feel the truth”