หัดเขียน 5

 วันนี้เอามาลงอีกตอนค่ะ  แต่ขออนุญาตออกตัวนะคะว่าเรื่องคงไม่กระชับ แบบเจอปุ๊ปรักปั๊ป นะคะ มันออกจะดูยืดเยื้อไม่ทันใจวัยรุ่น (รุ่นไหนไม่รู้นะคะ 555) อ้อเขียนไปเอามาลงไปอาจจะมีการพิมพ์ผิด แถมตอนเรียนหลักภาษาก็ตก (เอ่อ ดูเหมือนว่าคนเขียนจะไม่มีอะไรดี ฮ่าฮ่าฮ่า) บางตอนอาจจะเขียนบรรยายให้คนอ่านไม่เข้าใจได้ (คนเขียนก็ไม่เข้าใจตัวเองในบางทีเช่นกันค่ะ) ถ้าหายไปนานแล้วมีอย่างอื่นมาเขียนบ้างก็เป็นเพราะคนเขียนเกิดอาการแต่งไม่ออกหรืองานเยอะ รวมถึงอาจจะไม่สบายด้วยค่ะ ทวงถามหากันได้ค่ะ แต่จะมาลงเมื่อไหร่ไม่รู้ค่ะ 555+ บอกกันไว้แต่เนิ่นๆ


มีการแก้ไขปรับปรุงเล็กน้อยค่ะ 18/06/2555

บทที่๔

ณ โต๊ะทำงานของณีนนารา ที่รกไปด้วยกระดาษต้นฉบับมากมาย เพราะเธอเป็นคนร้องขอว่าเวลาจะส่งต้นฉบับมาให้พิจารณาขอเป็นการพิมพ์ใส่กระดาษมาให้ ต้นฉบับทั้งหลายแหล่จึงเต็มไปหมด ทั้งที่ยังไม่ได้อ่านหรือที่อ่านแล้วเตรียมส่งต่อไปให้ วรชญา พิจารณาอีกที แม้กระทั่งต้นฉบับที่ไม่ผ่านการพิจารณาจนต้องบอกว่าให้ช่วยมารับต้นฉบับคืนไปด้วย ไม่อย่างนั้นเกินระยะเวลาจะเอาไปย่อยสลาย

ภายหลังกลับมาจากปรึกษากับวรชญาแล้ว ณีนนาราก็ต่อสายหาเพื่อนรักทันที

โทรศัพท์ยังไม่ทันมีเสียงรอสาย ปูรณ์ ก็ส่งเสียงมาทันที

“ฮัลโหลว่าไง สรุปมีงานให้ฉันเหรอณีน”

“ถ้าแกแปลนอร์วีเจี้ยนได้ ฉันก็มีงานให้แก แกสามารถไหมล่ะ”

“แหมมคุณณีนคะ คุณก็ทราบว่าดิฉันน่ะมีความสามารถแค่ภาษาอังกฤษ, ฝรั่งเศส และ งูๆปลาๆภาษาญี่ปุ่น แล้วดิฉันจะแปลนอร์วีเจี้ยนได้ไหม”

“งั้นแกพอมีใครแนะนำให้ได้บ้างไหมล่ะ ฉันอยากมีตัวเลือกสัก 2-3 คน เพราะงานนี้คุณวี อยากได้งานแปลจากต้นฉบับ ไม่อยากได้แปลมาจากภาษาอังกฤษน่ะ”

“โห พี่วีใจร้ายว่ะ ไม่ให้งานฉัน แล้วเมื่อไหร่แกจะเรียกคุณวี ว่า พี่วี ซะที แกไม่ได้เป็นแค่ลูกน้องนะ แกเป็นหุ้นส่วนบริษัทด้วย”

“ก็ ฉันเป็นหุ้นส่วนแค่นิดหน่อย อีกอย่างคุณวีแกอายุมากกว่าเราๆตั้ง 5 ปี จะไปเรียกพี่วีเฉยๆ ได้ไง เวลาไปติดต่องานเรียกคุณวีก็ดูดีกว่าด้วย”

“จ้า คุณณีนนารา จะเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ แต่ทำไมแกไม่เรียกฉันว่าคุณปูรณ์บ้างล่ะ” ปูรณ์แกล้งกระเซ้า

“ฉันขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับแกละ สรุปว่าแกมีใครแนะนำให้ฉันได้ไหม ยังไงโทรมาบอกด้วยนะ งานนี้รีบเข้าใจไหมว่ารีบ เพราะต้องไปติดต่อซื้อลิขสิทธิ์ แปล ตรวจพรู๊ฟ ส่งโรงพิมพ์อีก ฉันว่าคุณวีคงอยากให้เสร็จทันงานหนังสือคราวหน้า”

“รับทราบเว้ย แกนี่ได้ทีสั่งใหญ่เลยนะ จะรีบจัดการให้เร็วที่สุด ไปละเบื่อคุยกับแก” แล้วปูรณ์ก็วางหูไป

ส่วนณีนนาราก็พยายามติดต่อนักแปลที่รู้จักกันว่ามีใครแปลภาษานอร์วีเจี้ยนได้ไหม และก็เป็นดังคาดว่าการหาคนแปลภาษานอร์เวย์ได้นี่ยากจริงๆ คนที่ได้รับการแนะนำมาส่วนมากก็เป็น คนไทยแต่งงานกับชาวนอร์เวย์ไป ถึงอยู่นานขนาดไหนก็ยังไม่มีใครใช้ภาษานอร์เวย์ได้ดีจนสามารถแปลได้ หรือสามารถแปลได้ภาษาไทยที่แปลออกมาก็ยังไม่สละสลวยพอที่จะนำมาตีพิมพ์ได้

วันนี้ณีนนารารู้สึกเหนื่อยล้าจากการอ่านต้นฉบับและการพยายามติดต่อหานักแปล ด้วยที่งานของเธอไม่จำเป็นต้องอยู่ที่สำนักงานตลอดเวลาเธอจึงโทรไปบอกว่าวันนี้เธอไม่เข้าสำนักงาน ขอเวลาไปสูดอากาศให้สมองปลอดโปร่ง ณีนนาราตัดสินใจขับรถคันเก่งของเธอไปหัวหินไปนั่งอ่านหรือคิดงานริมทะเลย่อมดีกว่ามานั่งจับเจ่าอยู่ที่คอนโดหรือห้องทำงาน ยิ่งวันนี้เป็นวันธรรมดาหัวหินนั้นจะไม่ขวักไขว่ไปด้วยนักท่องเที่ยว ไม่เสียงดังเจี๊ยวจ๊าว เธอรีบขับรถออกจากกรุงเทพตั้งแต่ยังไม่ 6โมงเช้าเพื่อหลีกเลี่ยงการจราจรอันติดขัด และที่สำคัญที่สุดเธอจะได้มีเวลาพักผ่อนได้นานขึ้นด้วย

ณีนนาราถึงคอนโดริมชายหาดหัวหินของพี่ชายเธอที่ได้ให้กุญแจห้องไว้ จริงๆแล้วเขาบอกว่าจะยกคอนโดแห่งนี้ให้เธอ แต่เธอปฏิเสธเพราะกลัวว่าถ้าพ่อ-แม่ เธอรู้จะหาว่ามาเบียดเบียนพี่ชาย  ณีนนาราจึงขอแค่มาพักผ่อนชั่วคราวเวลาเธออยากมานั่งริมทะเลแบบเช้าไปเย็น-กลับ เนื่องจากสะดวกสบายไม่ต้องไปเสียค่าโรงแรมราคาแพงทั้งๆที่ไม่คิดที่จะนอนค้างคืน  เธอลงมานั่งอ่านงานที่ริมสระว่ายน้ำ  ไอทะเลพัดมาให้เธอได้กลิ่นเพียงเท่านี้ก็ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายไม่จำเป็นต้องเล่นน้ำทะเล หรือมีเพื่อนมานั่งเป็นเพื่อน อยู่คนเดียวก็มีกิจกรรมให้เธอมีความสุขยิ้มกับตัวเองได้ คำพูดที่ว่า Simply is the best. นั้นไม่ได้เกินจริงเลย เธอพักผ่อนจนกระทั่งเย็นเธอจึงขับรถไปหาอะไรง่ายๆรับประทานที่ตลาดโต้รุ่ง และซื้อกะปิโหว่ไปฝากปูรณ์ ก่อนขับรถกลับกรุงเทพ เตรียมตัวทำงานในวันรุ่งขึ้น

ที่ร้านข้าวต้มในตลาดหัวหินชื่อดัง เบญจ์ นั่งอยู่ลำพัง ช่วงที่เธอพักผ่อนคนเดียวที่นี่เธอชอบมาเดินตลาดโต้รุ่งเพื่อดูชีวิตผู้คนและสีสรรพ์ ที่เธอห่างหายไปหลายปี เธอเห็นหลายคนมากับเพื่อน หลายคนมากับครอบครัว หลายคนมากับแฟน  แต่สิ่งที่พบเห็นได้น้อยที่สุดคือคนที่มาคนเดียวเช่นเธอ  เบญจ์หันไปเจอผู้หญิงผิวขาวรวบผมยาวหางม้า ใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าเข้ารูปแขนยาวพับแขนถึงข้อศอกกับกางเกงสีกากีอ่อนสามส่วน เดินเข้ามาในร้านพร้อมสั่งอาหาร เธอคนนั้นไม่สนใจต่อสิ่งแวดล้อมภายในร้าน เธอสั่งอาหาร,นั่งรับประทาน  และจ่ายเงินเสร็จ ภายในเวลาไม่เกิน 30 นาที เธอคนนั้นก็ลุกแกไปจากร้านอาหารพร้อมถุงของในมือ  สิ่งที่ดึงดูดให้เบญจ์สนใจหญิงสาวคนนั้นคือ เธอมาทานอาหารลำพัง และเธอคนนั้นดูเหมือนว่าจะรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ไม่มีอาการลังเลใจหรือหวาดหวั่นกับการที่ต้องมานั่งทานอาหารคนเดียว พูดอีกอย่างว่าเหมือนไม่แคร์ต่อคนรอบๆตัว สิ่งที่เบญจ์บอกกับตัวเองว่าผู้หญิงคนนี้ดูดึงดูดหน้าหวานกับการแต่งตัวช่างขัดกัน ดูเป็นคนมีความมั่นใจสูง ปกติเบญจ์จะเห็นแต่ผู้หญิงที่มาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนๆเป็นส่วนมาก  “ดูโดดเดี่ยวและมั่นใจดีจัง” เบญจ์พึมพำกับตัวเอง

ณีนนาราขับรถถึงคอนโดของปูรณ์เวลาประมาณสี่ทุ่มครึ่ง เธอโทรมาบอกปูรณ์ไว้ก่อนว่าจะเอาของมาฝาก ให้ลงมารับที่ด้านล่างเนื่องจากเธอรีบจะกลับไปนอนเหมือนกัน

“อะ ซื้อของโปรดแกมาฝาก มีมะม่วงมาด้วยแกจะได้ไม่ต้องไปหาซื้อดึกๆดื่นๆ”

“นี่แกหนีฉันไปหัวหินมาคนเดียวอีกแล้วเหรอ ไม่เคยชวนนะ แต่แกก็รู้ใจจริงๆ” ปูรณ์ยิ้มกับถุงของฝาก ด้วยความที่เธอชอบทานกะปิโหว่มาก เพื่อนๆชอบแซวเธอว่าชอบกินของคนแก่

“อย่าพูดมาก ก็รู้จะไปนั่งสงบๆจะเอาแกไปด้วยทำไม ไปทำลายความสงบฉันเหรอ ไปละต้องรีบไปนอนพักขับรถเมื่อย”

“อืม ถึงคอนโด อย่าลืม text มาบอกล่ะ”

****************************************************************

ณ ห้องทำงาน

“สวัสดีค่ะ ณีนนาราค่ะ” ณีนนารารับโทรศัพท์ขึ้นมาพูดออกไปด้วยความเคยชิน โดยไม่ได้ดูชื่อว่าใครโทรเข้าเพราะเธอตั้งเสียงเฉพาะเวลาเบอร์มือถือปูรณ์ โทรเข้ามาหา

“แหมม ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้” ปูรณ์บ่นมาตามสาย

“แล้วแกจะให้ฉัน พูดว่าฮัลโหลมีอะไร โทรมาทำไมหรือไง ฉันไม่เหมือนแกนะ” ณีนนาราโต้กลับไป

“เออ ใส่มาเป็นชุด จะเอาไหมนักแปลนอร์วีเจี้ยนเนี้ย” ปูรณ์ถามแบบเป็นต่อกลับมา

“แล้วจะช่วยไหมล่ะ ไม่ช่วยก็ไม่ง้อยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ หาคนแปลไม่ได้มันหงุดหงิดนะ   แต่แกอย่าลืมว่าแกก็มีหุ้นอยู่ในบริษัทเหมือนกัน”

“ช่วยสิ  ไม่ช่วยเพื่อนรักและบริษัทแล้วจะช่วยใคร อะเตรียมปากกามาจดชื่อกับ e-mail”

“ว่ามาสิคะคุณปูรณ์  เดี๋ยวจะเลี้ยงข้าวถ้าเขาแปลได้จริงๆ”

“ชื่อ คุณเบน  e-mail คือ bw.oslo@gmail.com ฉันไม่เคยคุยกับเขานะเพียงแต่รุ่นพี่ที่ฉันรู้จักคนที่เรียนเอกอยู่สต๊อกโฮม แนะนำมาเขาบอกว่าคนนี้เขาจบตรีกับโท มาจาก University of Oslo ตอนนี้เพิ่งลาออกจากงานประจำที่นอร์เวย์มาอยู่เมืองไทย ตอนอยู่นอร์เวย์ก็รับแปลเอกสารจากไทยเป็นนอร์วีเจี้ยนให้กับคนไทยที่โน่น”

“แกไม่มีนามสกุลเขาเหรอ แล้วเขาจะแปลงานได้สละสลวยเหรอ เขาไม่เคยแปลนิยายมาก่อนนะ”

“ไม่มีว่ะ ส่วนเรื่องงานแปล ฉันว่าน่าจะได้นะแกเห็นพี่คนที่แนะนำมา เขาบอกว่าคุณเบนเขามีแม่เป็นครูภาษาไทย ใช้ภาษาเป๊ะมากๆ แถมเรียนเก่งมากที่ไปเรียนนอร์เวย์ก็ ได้ทุนไปนะ”

“อืมๆ งั้นขอบใจนะ ถ้าได้เรื่องอย่างไรจะบอกผลนะ แล้วจะพาแกไปเลี้ยง”  ณีนนาราก็วางหูไปจากคุณเพื่อนรัก พร้อมที่จะเขียนอีเมลไปหาคุณเบนทันที

To:  bw.oslo@gmail.com

From: neennara.k@gmail.com

Subject: ติดต่อเรื่องแปลนิยายค่ะ

เรียน คุณเบน,

ดิฉันขอแนะนำตัวนะคะ ดิฉันชื่อ ณีนนารา กิจรุ่งเรืองทวี จาก สนพ.มูราซากิ ค่ะ คือดิฉันได้รับคำแนะนำว่าคุณสามารถแปลภาษานอร์เวย์มาเป็นภาษาไทยได้ จึงอยากสอบถามว่า ไม่ทราบว่าคุณเบน สนใจจะรับแปลนิยายไหมคะ ทางสำนักพิมพ์มีความสนใจจะแปลนิยายเรื่อง Det som er mitt ของ Anne Holt  เพื่อมาตีพิมพ์ค่ะ ถ้าคุณมีความสนใจอย่างไรช่วยกรุณาติดต่อกลับแล้วทางเราจะส่งงานตัวอย่างไปให้คุณแปลส่งกลับมาให้อ่านสำนวนการแปลของคุณค่ะ

นับถือ

ณีนนารา

วันรุ่งขึ้นณีนนาราได้รับ e-mail ตอบกลับมาจาก คุณเบน

To: neennara.k@gmail.com

From: bw.oslo@gmail.com

Subject: Re:ติดต่อเรื่องแปลนิยายค่ะ

เรียน คุณณีนนารา,

ดิฉันคิดว่าสนใจงานที่คุณเสนอมาค่ะ ปัญหาอยู่ที่ว่าดิฉันไม่เคยแปลนิยายมาก่อน แต่ถ้าทางคุณจะส่งงานที่จะให้แปลเป็นตัวอย่างก่อนก็ได้ ดิฉันมีหนังสือของ Anne Holt อยู่ จะให้แปลส่งให้คุณลองอ่านสักกี่หน้าดีคะ

นับถือ

เบญจ์

“อ้าวเป็นผู้หญิงเหรอ ยัยปูรณ์บอกว่าชื่อเบนก็นึกว่าเป็นผู้ชาย เขียนชื่อเขาผิดอีก เฮ้อ”  ณีนนาราบ่นกับตัวเอง

To:  bw.oslo@gmail.com

From: neennara.k@gmail.com

Subject: ขอบคุณที่สนใจร่วมงานค่ะ

ถ้าไม่เป็นการรบกวน อยากช่วยให้คุณเบญจ์ แปลเรื่อง Det som er mitt มาให้ทางเราพิจารณาสำนวนสัก 15 หน้าค่ะ ไม่ทราบคุณเบญจ์ จะส่งให้ได้เมื่อไหร่คะ ดิฉันจะได้รีบไปเสนอเจ้านายค่ะ

นับถือ,

ณีนนารา

To: neennara.k@gmail.com

From: bw.oslo@gmail.com

Subject: Re:ขอบคุณที่สนใจร่วมงานค่ะ

คงส่งตัวอย่างการแปลให้ได้ภายในสอง-สามวันนี้ค่ะ

นับถือ

เบญจ์

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ห้องทำงานของ วรชญา

“ก๊อกๆ คุณวีคะ ณีน มีเรื่องมาปรึกษาค่ะ”

“นั่งก่อนสิ ว่ายังไง ได้เรื่องอย่างไรบ้างล่ะ พี่หารายชื่อคนที่น่าจะแปลได้ มา 2 คนนะ เพื่อนๆแนะนำมาอีกทีเหมือนกัน”

“ณีน ได้มา 3 คนค่ะ แต่ 2 คนส่งสำนวนการแปลภาษาไทยมาแล้วขาดอีกคนเดียวค่ะ ณีนกำลังอ่านฉบับภาษาอังกฤษอยู่ ว่าที่เขาแปลจากนอร์วีเจี้ยนมาเป็นไทยแล้วณีนเข้าใจถูกไหม อย่างไรถ้าได้สำนวนมาครบทั้ง 3 คน ณีนจะส่งมาให้คุณวีอ่านนะคะ”

“งั้นนี่ชื่อกับ e-mail ที่เพื่อนพี่แนะนำมา” คุณวีส่งกระดาษมาให้ฉัน ฉันเอื้อมมือไปรับพร้อมก้มหน้าลงอ่านทันที

“คุณวีคะ ชื่อที่คุณให้มาคงใช้ได้แค่ชื่อเดียวค่ะ เพราะคุณเบญจ์นั้น ณีนได้ติดต่อไปแล้ว นี่ก็รองานแปลตัวอย่างส่งมาให้อยู่ค่ะ ยังไงเดี๋ยวณีนจะติดต่ออีกคนไปนะคะ ได้เรื่องอย่างไรแล้วจะรีบมารายงานคุณวี เลยค่ะ ณีนขอตัวก่อนนะคะ เพราะมีต้นฉบับที่ต้องอ่านให้เสร็จอีกหลายฉบับค่ะ”

“จ๊ะ ยังไงก็อย่าหักโหมมาก เดี๋ยวยัยปูรณ์จะว่าพี่ใช้งานหุ้นส่วนเยอะเกินไป เพื่อนรักเขาไม่มีเวลาไปเที่ยวเตร็ดเตร่บ้าง”

“ค่ะ” ณีนนารารับคำพร้อมออกมาจากห้องทำงานของวรชญา มุ่งตรงกลับไปยังห้องทำงานเธอ ที่ตอนนี้กองพะเนินไปด้วยงานราษฎร์และงานหลวง พร้อมลงมือติดต่อนักแปลอีกคนทันที วันนี้ถือว่าเป็นวันที่วุ่นวายวันหนึ่ง  ณีนนาราไม่ได้กลับออกมาจากบริษัทจนกระทั่ง 19.00 น.

B de Beauvoir 17-06-2012 @Thailand